Het losgeslagen paard
"Ben ik de enige die een paard op zich af ziet komen rennen?" vraagt Jax enigszins sarcastisch. Ik frons mijn wenkbrauwen, kijk voor me uit en zie het goed. Een zwart losgeslagen paard stormt de dalende weg af, richting ons. Slik. Achter het beest aan rennen een man en een aantal kinderen.
We stappen opzij. Daar staan we dan met zijn drieen opeengepropt. Terwijl het paard passeert kijkt het onze kant op. Gelukkig galoppeert het door. We kijken achter ons. Daar hebben Mirjax en Ceciliax nu pas door wat er gaande is. Ze duiken een steegje of binnenplaats in. Het paard komt tot rust en slaat af, een inham voor de hunne.
Inmiddels naderen al hijgend de man en kinderen. Het beest komt weer tevoorschijn en gaat vervolgens behoedzaam het pad in waar onze vriendinnen staan. O jeetje. We houden onze adem in. De man loopt voorzichtig richting de inham. De kinderen komen nieuwgierig achter hem aan. Hij gebaart hen echter niet verder mee te komen.
Behoedzaam loopt hij naar de steeg, niet wetende wat hij daar zal aantreffen. De kindertjes blijven met zweet op hun voorhoofden achter. M'n hart bonst in m'n keel. We kijken elkaar aan. Nog steeds geen teken van leven terug gezien vanuit de steeg.
Zodra de man voorzichtig om het hoekje gluurt ....
We stappen opzij. Daar staan we dan met zijn drieen opeengepropt. Terwijl het paard passeert kijkt het onze kant op. Gelukkig galoppeert het door. We kijken achter ons. Daar hebben Mirjax en Ceciliax nu pas door wat er gaande is. Ze duiken een steegje of binnenplaats in. Het paard komt tot rust en slaat af, een inham voor de hunne.
Inmiddels naderen al hijgend de man en kinderen. Het beest komt weer tevoorschijn en gaat vervolgens behoedzaam het pad in waar onze vriendinnen staan. O jeetje. We houden onze adem in. De man loopt voorzichtig richting de inham. De kinderen komen nieuwgierig achter hem aan. Hij gebaart hen echter niet verder mee te komen.
Behoedzaam loopt hij naar de steeg, niet wetende wat hij daar zal aantreffen. De kindertjes blijven met zweet op hun voorhoofden achter. M'n hart bonst in m'n keel. We kijken elkaar aan. Nog steeds geen teken van leven terug gezien vanuit de steeg.
Zodra de man voorzichtig om het hoekje gluurt ....
Categorietje:
belevenissen
4 opmerkingen:
En dan nu de opdracht: Maak de laatste alinea af.
[Dit mag gewoon hieronder in de comments]
In het steegje zijn Mirjax en Ceciliax het paard aan het slachten. Lekker voor de bbq.
..ziet hij dat het al te laat is. De drieënveertigeneenhalve dag durende achtervolging is voor niets geweest. Lamgeslagen door de realisatie dat hij gefaald heeft kijkt hij vol afgrijzen toe hoe het doemscenario zich ontvouwt. Dit moment had hij voortdurend gevreesd sinds die nachtmerrie een maand of drie geleden waaruit hij zwetend wakkerschrok met een onverklaarbare tatoeage van een radijsje op zijn linkerbil. Ook de piercing door zijn teelbal die met een kettinkje verbonden was aan de voorheen eveneens afwezige neusring was hem toen nog enigzins vreemd voorgekomen. Pas later, toen hij zijn spiegelbeeld zag in de glazige ogen door hem zojuist geëlektrocuteerde goudvis van zijn dochter Snollina omdat dat kutkind weer eens vergeten was de was te verbranden, zag hij dat in deze lichaamsdecoraties een boodschap verscholen had gelegen; een waarschuwing voor de ramp die zich nu voor zijn ogen afspeelde.
@Anoniem
Haha!
Een reactie posten